Aan de keukentafel vroeger, hoorde ik al veel verhalen over het vak.
Zo ook deze, uit de tijd dat de computer werd geïntroduceerd. Vergelijkbaar met de opkomst van ChatGPT nu. Het ongemak en onzekerheid over je baan was er toen ook. Mijn vader kreeg de opdracht om in een gemeente alle secretaresses te leren werken met de computer. Het ‘nieuwe werken’, heette dat.
Hij regelde een inhoudelijk ijzersterke trainer die álles wist over computers, maar niets van didactiek.
De secretaresses hadden bedenkingen en de nodige weerstand tegen dat ‘nieuwe werken’. En projecteerden dat op die grote, onhandige en ongemakkelijke man voor de groep. Uiteraard kwam er gemor. ‘Wat hebben we aan die trainer? Heb je geen andere?’
Nee dus. Het onderwerp was te nieuw. Er waren simpelweg geen andere trainers.
“Tuurlijk is hij niet de beste communicator”, zei hij, “maar dat is ook niet wat jullie willen leren, toch? Kijk naar wat je wél kunt leren van deze expert, en niet naar wat je zelf beter kunt”.
Een belangrijk inzicht dat ik tot de dag van vandaag onderschrijf.